به نقل از «فارس»

۲۵ کتاب در گروه «علوم اجتماعی» نامزد جایزه کتاب سال شدند

تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۱۲۳۷۸

به گزارش خبرگزاری فارس، نامزدهای گروه «علوم اجتماعی» چهل‌ و یکمین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در هشت موضوع «جامعه‌شناسی»،  «ارتباطات و رسانه»، «علوم سیاسی»، «اقتصاد»، «حقوق»، «مدیریت»، «محیط زیست» و «آموزش و پرورش» معرفی شدند.  

در موضوع «جامعه‌شناسی» تنها یک کتاب جواز ورود به مرحله دوم داوری این دوره از جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران را کسب کرد:  
«بازاندیشی در معنای مدرنیته: پسااستعمارگرایی و تخیل جامعه‌شناسی»،‌ تألیف گرمیندر بهامبرا، ترجمه شهاب تقی‌پور، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه هنری، پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی،‌ ۱۴۰۱، ۲۹۶ ص.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 
در موضوع «ارتباطات و رسانه» نیز دو کتاب زیر نامزد شدند:  
«دین تلویزیون: نظام تولید برنامه‌های دینی تلویزیون در سازمان صداوسیما»،‌ تألیف بشیر معتمدی، اصفهان: آرما، ۱۴۰۱،‌ ۳۷۱ ص.
«جامعه شبکه‌ای: ابعاد اجتماعی رسانه‌های نوین»، تألیف یان ون دایک، ‌ترجمه علی آزادی احمدآبادی، ‌تهران: دانشگاه امام صادق (علیه‌السلام)، ‌۱۴۰۱،‌ ۶۴۴ص.
 
کتاب‌های زیر در موضوع «علوم سیاسی» به عنوان نامزد چهل‌ویکمین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شناخته شدند:  
«خاطرات سیاسی ۶۶-۱۳۶۵ با ضمانم جدید»، تألیف محمد محمدی ری شهری،‌ تهران: موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، ۱۴۰۱، ۳۷۸ ص.
«در مسیر نهضت: نقش حوزه علمیه مروی در نهضت امام خمینی(ره) به روایت اسناد»، تألیف حمید سبحانی‌صدر، تهران: ‌حوزه علمیه مروی، ۱۴۰۱، ۵۷۴ ص.
«جمهوری اسلامی ایران و امنیت منطقه‌ای»،‌ تألیف غلامعلی سلیمانی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۴۰۱، ۳۶۴ ص.
«نبرد مخفی علیه ایران»، تألیف رونن برگمن، ترجمه حسین جاجرمی؛ ناظر علمی: عباس سلیمی‌نمین، تهران: دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران، ۱۴۰۱،‌ ۵۳۴ ص.
 
دو کتاب زیر در موضوع «اقتصاد» از سوی داوران به مرحله دوم داوری راه پیدا کردند:  
«ملکوت و شکوه درباره تبارشناسی الاهیاتی اقتصاد و حکومت»، تألیف جورجو آگامبن،‌ ترجمه یحیی صنعتی‌مسبوقی، تهران: نیماژ، ۱۴۰۱، ۵۷۱ ص.
«اقتصاد خیر عمومی، تألیف ژان تیرول»، ‌ترجمه جعفر خیرخواهان و امیر شاملویی، تهران: سبزان، اتاق بازرگانی،‌ صنایع، معادن و کشاورزی ایران،‌ مرکز پژوهش‌ها،‌ ۱۴۰۱،‌ ۶۱۲ ص.
 
کتاب‌های نامزد در موضوع «حقوق» نیز بدین شرح است:  
«بازاندیشی الگوی دادرسی کیفری ایران»، تألیف بهارک شاهد و نسرین مهرا،‌ تهران: پژوهشکده حقوقی شهر دانش، ۱۴۰۱، ۴۵۶ ص.
«دیوان بین‌المللی دادگستری: ساختار استدلالی، رویه قضایی، سیاست حقوقی»، تألیف وحید رضادوست، تهران: نگاه معاصر، ۱۴۰۱، ۶۰۱ ص.
«حقوق جانشینی دولت: گفتارهایی در تأسیس و وراثت دولت در حقوق بین‌الملل»،‌ تألیف سیدجمال سیفی، تهران: پژوهشکده حقوقی شهر دانش، ۱۴۰۱، ۴۱۶ ص.
«قانون‌نویسی: هنر و فناوری قواعد تنظیم‌گری»، تألیف هلن زانتاکی، ترجمه حسن وکیلیان، تهران: سازمان سمت؛ پژوهشکده تحقیق و توسعه علوم انسانی: مجلس شورای اسلامی، ۱۴۰۱، ۴۵۳ ص.
«حقوق مدنی مسئولیت مدنی محجورین (مطالعه‌ای حقوقی، فلسفی و تطبیقی)»، تألیف سیدحسین صفایی و علیرضا آبین، تهران: شرکت سهامی انتشار، ۱۴۰۱، ۴۰۶ ص.
«در جستجوی حقوق ایرانی، دفتر اول اندیشه‌های حقوق در ایران‌زمین»، تألیف علیرضا غریب‌دوست، تهران: نگاه معاصر، ۱۴۰۱، ۴۱۶ ص.
«جایگاه فرد در حقوق بین‌الملل»،‌ تألیف آنه پیترز، ‌ترجمه فاطمه فتح‌پور و نگین شفیعی بافتی و سیدمحمد حسینی، تهران: پژوهشکده حقوقی شهر دانش، ۱۴۰۱، ۷۰۱ ص.
 
پنج کتاب به شرح زیر در موضوع «مدیریت» به عنوان نامزد معرفی شدند:  
«نظریه مطلوبیت از فلسفه تا عمل»، ‌تألیف محمدرضا مهرگان، تهران: نشر کتاب دانشگاهی، گل بیز، ۱۴۰۱، ۴۰۶ ص.
«نظریه حکمرانی از منظر اندیشمندان»،‌ ترجمه و تألیف هادی خان‌محمدی و عباس خداپرست، تهران: سازمان جهاد دانشگاهی تهران، ۱۴۰۱، ۲۸۴ ص.
«جستارهایی در زیبایی‌شناسی سازمان»،‌ تألیف محمد ذاکری،‌ تهران: سیاهرود، ۱۴۰۱،‌۳۱۰ ص.
«مسئله‌یابی و حل مسأله»، تألیف بهروز دری و محمدرضا مهرگان، تهران: سازمان سمت، پژوهشکده تحقیق و توسعه علوم انسانی، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای تخصصی تحول و ارتقاء علوم انسانی، ۱۴۰۰، ۳۸۹ ص.
«تفکر نقادانه برای مدیران: تصمیم‌گیری و متقاعدسازی ساختاریافته در کسب‌وکار»، تألیف رادو آتاناسیو،‌ ترجمه خسرو معصومی،‌ تهران: بینش نو، ۱۴۰۱، ۳۶۸ ص.
 
در موضوع «محیط زیست» تنها کتاب زیر به عنوان نامزد شناخته شد:  
«شناخت محیط زیست (طبیعی و انسان‌ساخت)»، تألیف علی‌محمد خورشیددوست، تهران: سازمان سمت، ۱۴۰۰، ۵۱۱ ص.
 
از موضوع «آموزش و پرورش» نیز کتاب‌های زیر به عنوان نامزد معرفی شدند:  
«اصول و مبانی نظام تربیتی اسلام»، تألیف علی قائمی‌ امیری، تهران: میعاد اندیشه، ۱۴۰۱، ۳۱ ج.
«تربیت در افق عاملیت انسان»، تألیف خسرو باقری، تهران: واکاوش، ۱۴۰۱، ۴۲۵ ص.
«آموزش دانش‌آموزان با نیازهای ویژه در کلاس‌های فراگیر»، تألیف دایانه ﭘ. برایانت و دیگران، ترجمه شهروز نعمتی، رحیم بدری‌گرگری، باقر صفی‌یاری و افشین میرزالو، تبریز: دانشگاه تبریز، ۱۴۰۱، ۸۹۹ ص.

مراسم پایانی چهل‌ و یکمین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در بهمن‌ماه سال جاری برگزار می‌شود.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: جایزه کتاب سال کتاب سال جمهوری اسلامی علوم اجتماعی جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران عنوان نامزد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۱۲۳۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روند افزایشی خودکشی از ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۱

خودکشی، امری عمومی در جوامع انسانی است. از این رو، می‌توان آن را هم در تمام جوامع و هم در دوره‌های گوناگون تاریخی سراغ گرفت. هر چند خودکشی با عوامل محیطی و اجتماعی ارتباطی تنگاتنگ دارد، اما همیشه و در هر شرایطی به عنوان مسأله اجتماعی بروز پیدا نمی‌کند. آن چه که خودکشی را در سطح مسأله اجتماعی بازنمایی می‌کند، از یک سو نرخ خودکشی و از سوی دیگر احساس عمومی نسبت رواج آن و نیز تمایل به خودکشی است. نرخ خودکشی هر چند خود را در آمارها نشان می‌دهد، اما در مواجهه با مصادیق خودکشی، فهم عامه نیز درکی از رسیدن تعدد خودکشی به مرزهای نوعی از ترس اجتماعی دارد؛ چرا که خودکشی در شرایط آنومیک و بحرانی، پدیده‌ای سرایتی است و با گسترش و تنوع آن، افراد مستعد را به خود مشغول می‌کند.

-اگر فضای اجتماعی تقویت کننده این تمایل و احساس باشد، خودکشی مانند یک ویروس ذهنی، افراد بسیاری را با خود درگیر می‌کند. خودسوزی زنان ایلامی نمونه بارز این سرایت‌پذیری است. خودکشی پزشکان نیز از این نوع است؛ وقتی پزشکی که از نظر ما دارای شغلی با منزلت اجتماعی بالایی است و به نظر موفق می‌آید، به عنوان فردی اثرگذار بر محیط خود نقش‌آفرینی می‌کند، دست به خودکشی می‌زند، دیگر پزشکان را به عنوان راهی برای رهایی از فشارهای محیطی به اندیشه وامی‌دارد. این که در مدت کوتاهی، جامعه با خودکشی افرادی مواجه شده که پیش از آن یا در این باره خبری نمی‌شنید و یا چنان نادر بود که شاخک‌های فهم عامه نسبت به آن به عنوان موضوعی متفاوت حساس نمی‌شد، واجد اهمیت است. ۲۰ خودکشی موفق پزشکان در سال گذشته، عدد کوچکی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. خودکشی کارگران در محل کار خود از طریق حلق آویز و یا خودسوزی که سال گذشته موارد متعددی گزارش شد، از این زمره است که می‌تواند به راحتی به دیگرانی که آن شرایط را دارند، سرایت کند.

وقتی به خودکشی به عنوان پدیده اجتماعی نگاه می‌کنیم، باید آمار آن و روند تحولات آن را مورد توجه قرار دهیم. متأسفانه آمار خودکشی در ایران چندان دقیق نیست. سابقه گردآوری منظم آمار خودکشی در ایران چندان طولانی نیست و ما اطلاعات دقیقی از آمار خودکشی دهه‌های گذشته را یا نداریم و یا دقیق نداریم. به عنوان مثال، آمار ثبتی مشخصی از خودکشی پیش از انقلاب و دو دهه اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی نداریم. در حال حاضر نیز بین آمار انتشار یافته از سوی مرکز آمار ایران در سالنامه‌های آماری که عمدتا متکی به آمار نیروی انتظامی است با آمار پزشکی قانونی تفاوت وجود دارد که قابل توجیه است(اولی مربوط به خودکشی در صحنه وقوع خودکشی و دومی مربوط به نتیجه خودکشی پس از رساندن فرد به بیمارستان و عدم موفقیت درمان در مورد تعدادی دیگر می‌شود)، اما انتشار دوگانه آن می‌تواند موجب خطای توصیف و تحلیل پدیده خودکشی شود.

به عنوان مثال داده‌های سالنامه آماری مرکز آمار ایران طی سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۱ نشان می‌دهد که ۲۷۱۶۸ نفر بر اثر خودکشی فوت شده بودند. این در حالی است که براساس آمار سازمان پزشکی قانونی کشور فوت‌شدگان ناشی از خودکشی در این دوره ۳۸۶۹۱ نفر بود که حدود ۱۱۵۲۳ نفر بیشتر از مرکز آمار ایران است. به هر صورت باید در نظر داشته باشیم که آمار موجود در ایران، حداقلی است و واقعیت تعداد خودکشی بیش از تعدادی است که اعلام می‌شود؛ چرا که باید در نظر گرفت که ما در ایران با نوعی از پنهان کاری در بیان خودکشی در برخی از لایه‌های اجتماعی به خاطر انگ خودکشی مواجه هستیم، و یا حتی نگاه امنیتی به خودکشی در بین برخی افراد و سازمان‌ها می‌تواند در انتشار آمار خودکشی سهم داشته باشد. با این حال، بر اساس آمار منتشر شده که وضعیت حداقلی را به نمایش می‌گذارد، میزان و روند خودکشی در ایران، قابل تأمل است و نیازمند توجه خاص به شرایطی که در حال تشدید خودکشی در ایران است.

اطلاعات آماری مربوط به خودکشی در سال گذشته(۱۴۰۲) هنوز منتشر نشده است، اما در سال ۱۴۰۱ بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران بیش از ۶ هزار نفر بر اثر خودکشی فوت کرده‌اند که به نظر می‌رسد در سال ۱۴۰۲ افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است. تعداد خودکشی منجر به فوت در سال ۱۴۰۰ از سوی نیروی انتظامی ۵۰۸۵ نفر بیان شد که در سال ۱۴۰۱ حداقل ۱۸ درصد رشد داشته است. اگر سال ۹۵ را برای مقایسه در نظر بگیریم، تعداد خودکشی منجر به مرگ در ایران حدود ۵۹ درصد رشد داشته است. این میزان رشد، نشان می‌دهد که نمی‌توان مدعی بود رشد خودکشی تابعی از رشد جمعیت است؛ چرا که جمعیت ایران طی این ۷ سال، ۵۹ درصد رشد نداشته است. رشد جمعیت ایران در سال ۱۴۰۱ در مقایسه با سال ۹۵ حدود ۹.۵ درصد می‌شود؛ بنابر این، درصد رشد خودکشی در ایران طی این مدت حدود ۶.۲ برابر درصد رشد جمعیت بوده است. پس باید علل افزایش میزان خودکشی را جای دیگری جستجو کنیم.

از زوایه‌ای دیگر به آمار خودکشی در ایران نگاهی بیاندازیم. نرخ خودکشی موفق که بر مبنای ۱۰۰ هزار نفر محاسبه می‌شود در سال ۱۴۰۱ بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران به ۷.۴ نفر رسید. کافی است بدانیم نرخ خودکشی در سال ۱۳۸۸ حدود ۴.۱ نفر بود؛ یعنی طی ۱۴ سال اخیر بر نرخ خودکشی ۳.۳ نفر افزوده شده است. به عبارتی، نرخ خودکشی در دو دهه اخیر رو به فزونی بوده است و در مقایسه با سال ۸۸ فاصله اندکی تا دو برابر شدن دارد. این در صورتی است که نرخ اقدام به خودکشی در اوایل دهه ۶۰ حدود ۱.۳ بود؛ که قطعا نرخ خودکشی‌های موفق در آن سال بسیار کمتر از این میزان است. با توجه به این که به ازای هر خودکشی موفق بین ۲۰ تا ۳۰ برابر اقدام به خودکشی داریم، احتمالا در سال ۱۴۰۱ بین ۱۲۰ تا ۱۸۰ هزار اقدام به خودکشی داشتیم.

حال اگر حد وسط این دو را در نظر بگیریم بر حسب ۱۵۰ هزار اقدام به خودکشی، نرخ اقدام به خودکشی ۱۷۶.۵ خواهد بود؛ یعنی در سال ۱۴۰۱ از هر ۱۰۰ هزار نفر ۱۷۶.۵ نفر اقدام به خودکشی کرده‌اند که در مقایسه با ابتدای دهه ۶۰ نرخ اقدام به خودکشی حدود ۱۳۵ برابر شده است. این افزایش عجیب، ناشی از شرایط کلان حاکم بر جامعه ایران و سیر تحولات آن در چند دهه گذشته است. باید توجه داشت که انباشت مسائل در شرایط کنونی به‌ویژه چند سال اخیر، به شرایط فوق هشدار رسیده و ضروری است نهادهای مسئول نسبت به آن توجه ویژه داشته باشند. این توجه نه در تقویت فعالیت‌های مددکاری مانند اورژانس ۱۲۳ ـ که البته در جای خود بسیار مهم است ـ بلکه به تغییر رویه‌هایی معطوف است که جامعه ایرانی را با بحران گذران زندگی و فرایند کاهش شأن انسانی افراد در موقعیت‌های پایدار و بازتولیدشونده توهین و تحقیر و تبعیض، و نادیده گرفتن حقوق شهروندی و حق فردیت مواجه کرده است.

نرخ خودکشی موفق در ایران از سال ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۱(به ازای ۱۰۰ هزار نفر)

بیشتر بخوانید:

۲۱۶۲۱۶

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901656